Antoni Piędel

Antoni Piędel
Antoni Piędel jako prorektor WSE
Data i miejsce urodzenia	14 sierpnia 1943 Urzejowice
Doktor nauk ekonomicznych
Doktorat	2003 Narodowa Akademia Administracji Publicznej przy Prezydencie Ukrainy, Kijów

Dr inż. Antoni Piędel (ur. 17 sierpnia 1943 w Urzejowicach) - doktor nauk ekonomicznych z zakresu zarządzania, wieloletni dyrektor szkół średnich, wykładowca akademicki.

Życiorys

Antoni Piędel urodził się 17 sierpnia 1943 roku w Urzejowicach w powiecie przeworskim, gdzie jego rodzice Zofia (z domu Woś) i Józef Piędel przebywali na wysiedleniu. Do Jeżowego powrócił wraz z rodzicami w 1944 roku. Po ukończeniu w 1956 roku Szkoły Podstawowej w Jeżowem-Centrum rozpoczął naukę w Liceum Ogólnokształcącym w Rudniku. W ciągu jej trwania przeniósł się do Technikum Elektrotechnicznego w Krakowie, które ukończył w 1962 roku, uzyskując tytuł technika elektromechanika. 1 września 1962 roku podjął pracę w Zasadniczej Szkole Elektrycznej i Technikum Elektrycznym w Nisku. W 1963 roku pracował przez kilka miesięcy w Liceum Ogólnokształcącym w Nisku.

W 1967 roku ukończył Studia Pedagogiczne dla nauczycieli szkół zawodowych w Ośrodku Szkolenia Kursowego Ministerstwa Oświaty i Szkolnictwa Wyższego w Warszawie, a w 1970 roku Wydział Elektryczny Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Lublinie, uzyskując tytuł inżyniera elektryka. W 1972 roku uzyskał uprawnienia budowlane w zakresie projektowania, nadzorowania i kierowania robotami elektrycznymi. W 1975 roku został powołany na stanowisko wicedyrektora Zespołu Szkół Elektrycznych w Nisku, które piastował do 1991 roku. W roku 1980 ukończył Instytut Techniki na Wydziale Matematyczno - Fizyczno - Technicznym Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Krakowie, gdzie uzyskał tytuł magistra elektrotechniki. W latach 1981 - 1984 prowadził zajęcia zlecone z technicznych środków nauczania w Instytucie Techniki Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Krakowie. W 1985 roku ukończył Studia Podyplomowe z Organizacji i Zarządzania Oświatą w Instytucie Kształcenia Nauczycieli Oddział w Krakowie, w 1987 roku uzyskał II stopień specjalizacji zawodowej w zakresie organizacji i zarządzania, tytuł eksperta Ministra Edukacji Narodowej i Sportu otrzymał w 2002 roku. W 1991 roku został dyrektorem Zespołu Szkół Elektrycznych, a następnie Regionalnego Centrum Edukacji Zawodowej w Nisku. Od maja 1995 do końca lutego 1996 roku pracował w Wyższej Szkole Ekonomicznej w Warszawie - Punkt Zajęć Seminaryjnych w Nisku na stanowisku dyrektora administracyjnego, a od marca 1996 do sierpnia 2001 roku w Wyższej Szkole Ekonomicznej w Nisku, również jako dyrektor administracyjny. W grudniu 2001 roku został Pełnomocnikiem Dziekana Wydziału Transportu i Elektrotechniki Politechniki Radomskiej ds. finansowo - organizacyjnych w Ośrodku Zamiejscowym w Nisku, a w latach 2001-2006 był wykładowcą na tym wydziale. Studia doktoranckie ukończył w Lwowskim Regionalnym Instytucie Państwowego Zarządzania Narodowej Akademii Państwowego Zarządzania przy Prezydencie Ukrainy, gdzie w 2003 roku obronił pracę doktorską z zarządzania szkołami średnimi, uzyskując tytuł kandydata nauk państwowego zarządzania, a Minister Edukacji Narodowej i Sportu nadał mu tytuł doktora nauk ekonomicznych.

1 marca 2006 roku podjął pracę na stanowisku adiunkta Wyższej Szkoły Ekonomicznej w Stalowej Woli, a 1 października 2006 został powołany na stanowisko prorektora tej Uczelni, które piastował do 2011 roku. W październiku 2006 roku zrezygnował z funkcji dyrektora RCEZ w Nisku. W latach 2007-2010 pełnił funkcję kierownika Katedry Nauk Społecznych w WSE w Stalowej Woli, a w latach 2010-2011 był kierownikiem Katedry Planowania Strategicznego i Rozwoju w tej samej Uczelni. Od czasu podjęcia pracy w Wyższej Szkole Ekonomicznej w Stalowej Woli, aż do roku 2011 był również wykładowcą w ALMAMER Szkole Wyższej w Warszawie. Wykładał zarządzanie, zarządzanie strategiczne, zarządzanie pracą, gospodarowanie kapitałem ludzkim i ekonomię menedżerską.

Przez kilka lat wykładał w Wyższej Szkole Bezpieczeństwa i Ochrony im. Marszałka Józefa Piłsudskiego w Warszawie. Staraniem doktora Piędla w 2011 roku powstał w Nisku Wydział Zamiejscowy warszawskiej WSBiO, gdzie przez kilka lat pełnił funkcję dziekana.

Osiągnięcia

Za pracę zawodową i działalność został odznaczony między innymi: Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski - 2002, Złotym Krzyżem Zasługi - 1983, Srebrnym Krzyżem Zasługi - 1976, Medalem 40-lecia Polski Ludowej - 1984, Medalem Komisji Edukacji Narodowej - 1980, Srebrnym Medalem Za Zasługi dla Ligi Obrony Kraju - 1987, Brązowym Medalem "Za Zasługi dla Obronności Kraju" - 1989, Złotą Odznaką "Za Zasługi dla Obrony Cywilnej" - 1992, Złotą Odznaką "Zasłużony dla Energetyki" - 1985, Brązową Odznaką "Zasłużony dla Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych" - 1974, Złotą Odznaką Związku Nauczycielstwa Polskiego - 2001, Odznaką Zasłużony dla Województwa Tarnobrzeskiego - 1983, Honorową Odznaką Przyjaciół Harcerstwa - 1979, Odznaką "Zasłużony dla Wyższej Szkoły Ekonomicznej w Stalowej Woli" - 2002, Odznaką Honorową "Za Zasługi dla Gminy i Miasta Nisko" - 2003, Odznaką 12 Małopolskiego Pułku Komunikacyjnego Ziemi Niżańskiej - 1996.

Za szczególne osiągnięcia w pracy dydaktycznej, wychowawczej i organizatorskiej wyróżniony nagrodami: Ministra Oświaty i Wychowania I stopnia - 1976, Ministra Edukacji Narodowej II stopnia - 1988 oraz 1995, Ministra Oświaty i Wychowania II stopnia - 1974, 1978, Ministra Oświaty i Wychowania III stopnia - 1972, Kuratora Oświaty w Tarnobrzegu - 1994, Kuratora Oświaty i Wychowania w Tarnobrzegu - 1980, 1985 oraz 1987, Starosty Niżańskiego - 1999, 2001, 2003, 2004 oraz 2005, Rektora WSE w Nisku - 2000, Założyciela WSE w Nisku - 1998.