Andrzej Mikołajczyk

Ks. Andrzej Mikołajczyk
Data i miejsce urodzenia	30 października 1886 Mazury
Data i miejsce śmierci	26 grudnia 1973 Mazury
Administrator parafii Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Nowym Narcie
Okres sprawowania	1928 - 1931
Święcenia kapłańskie	30 kwietnia 1916 Przemyśl

Ks. Andrzej Mikołajczyk (ur. 30 października 1886 w Mazurach k. Raniżowa, zm. 26 grudnia 1973 w Mazurach) - polski duchowny katolicki, w latach 1928-1931 administrator parafii Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Nowym Narcie.

Ks. Andrzej Mikołajczyk urodził się 30 października 1886 w Mazurach, które należały wówczas do Parafii Raniżów. Jego rodzicami byli Kazimierz i Ewa z domu Warchoł. Po ukończeniu szkoły powszechnej, w latach 1900-1908 kontynuował naukę gimnazjalną w Rzeszowie - pierwsze cztery lata uczęszczał do I Wyższego Gimnazjum w Rzeszowie, zaś cztery kolejne - do nowo utworzonego II Gimnazjum. Był bardzo dobrym uczniem. Dwie pierwsze klasy skończył ze stopniem pierwszym z odznaczeniem. Egzamin dojrzałości uzyskał z wynikiem celującym w 1908 roku. Po maturze rozpoczął studia na Akademii Rolniczej w Dublanach k. Lwowa. Ukończył je w 1911 roku. Następnie wstąpił do Seminarium Duchownego w Przemyślu. Święcenia kapłańskie otrzymał z rąk biskupa Józefa Sebastiana Pelczara w dniu 30 kwietnia 1916.

Jako neoprezbiter z dniem 1 czerwca 1916 został skierowany do parafii św. Józefa w Rzeszowie na Staromieściu, gdzie pracował do lutego 1917. Następnie nieco ponad rok był wikariuszem w Sokołowie Małopolskim. 1 lipca 1918 rozpoczął pracę w Parafii Spie (Wilcza Wola), do której należały wówczas wioski Nowy Nart i Stary Nart, a wspólnota parafialna liczyła ponad 9 tysięcy katolików.

Kolejno ks. Andrzej Mikołajczyk pracował w parafiach Krasne (1919-1921) i Chmielnik (1921-1923). Od 29 kwietnia 1923 ks. Andrzej Mikołajczyk przebywał na rocznym urlopie, w czasie którego wyjechał do Nowego Jorku w USA. Po powrocie pracował jako wikariusz w Dzikowcu (1924-1926), po czym ponownie otrzymał krótki urlop (od 10 sierpnia do 2 listopada 1926). W listopadzie 1926 ponownie otrzymał posadę wikariusza w Sokołowie Małopolskim.

26 czerwca 1928 ks. Andrzej Mikołajczyk został mianowany administratorem parafii Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Nowym Narcie, która należała do dekanatu głogowskiego. Parafia ta była kilkuletnią wspólnotą i liczyła 1 115 wiernych z wiosek Nowy Nart, Stary Nart oraz trzech przysiółków Wilczej Woli: Klaudiuszówki, Łąkcia i Pniaków. Ks. Andrzej uczył religii w jednej szkole, która znajdowała się na terenie parafii. Podczas administratury w Nowym Narcie przystąpił do egzaminu proboszczowskiego, który zdał w kwietniu 1929.

15 lipca 1931 ks. Mikołajczyk został przeniesiony z Nowego Nartu do Wołoszczy, gdzie również został administratorem. 13 listopada 1931 już po raz trzeci powierzono mu stanowisko wikariusza w Sokołowie Małopolskim. Podobno kapłan prosił biskupa o to ze względu na stan zdrowia. Wikaremu, oprócz obowiązków parafialnych, powierzono również prowadzenie nauki religii w dwóch szkołach wiejskich leżących na terenie parafii. Ks. Mikołajczyk przebywał w Sokołowie Małopolskim do 4 maja 1934, kiedy to został suspendowany (zawieszony). Powodem było zdarzenie, do jakiego doszło na plebanii 1 maja. Proboszcz zauważył wówczas ks. Andrzeja demonstracyjnie spacerującego z pewnym młodym studentem, który publicznie określał siebie jako ateistę. Zbulwersowany tym proboszcz zwrócił uwagę wikaremu na niestosowność tego zachowania. Między księżmi wywiązała się sprzeczka, podczas której ks. Mikołajczyk zaatakował scyzorykiem proboszcza sokołowskiego i rozciął mu twarz. Bezpośrednio po dokonaniu tego czynu pobiegł z nożem na posterunek policji i prosił, aby go aresztować, gdyż zabił człowieka. Po tym wydarzeniu wszyscy księża odeszli z Sokołowa Małopolskiego.

Po przywróceniu ks. Andrzejowi Mikołajczykowi możliwości wykonywania posługi kapłańskiej, skierowano go 10 października 1934 do Lubeni k. Tyczyna, gdzie pełnił posługę wikarego w tamtejszej parafii. Od 22 lipca 1939 do 30 października 1939 był administratorem parafii w Sokołowie Dobromilskim. Następnie został wikariuszem w Parafii Stobierna, gdzie pracował do kwietnia 1943 roku. W międzyczasie, od października do listopada 1941, był administratorem w niedalekiej Wysokiej Głogowskiej.

Ks. Mikołajczyk nie zapominał o swojej rodzinnej miejscowości, wspierając budowę kościoła parafialnego w Mazurach. Powierzono mu zaszczytną funkcję wygłoszenia kazania podczas uroczystości poświęcenia tej świątyni w dniu 22 listopada 1941. W kwietniu 1943 roku otrzymał polecenie udania się do Przewrotnego w dekanacie głogowskim, gdzie duszpasterzował jako wikary. We wrześniu 1946 roku został skierowany do Trzciany i pracował tam przez kilkanaście lat.

1 sierpnia 1960 ks. Andrzej Mikołajczyk został przeniesiony do rodzinnej miejscowości, gdzie przed wybuchem II wojny światowej erygowano osobną parafię. Przez 11 lat spełniał tam funkcję wikarego. 1 października 1971 ks. Mikołajczyk przeszedł na emeryturę i odtąd przebywał w parafii mazurskiej na prawach rezydenta. Tam zmarł 26 grudnia 1973.

Poprzednik Tomasz Murdza

Administrator Parafii Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Nowym Narcie 1928 - 1931

Następca Jan Markiewicz